Memeden kesme

 

    Yarardan çok zararı dokunmaya başladıysa kesmek en mantıklısı dedim, kestim...


    Derin doğduğunda anne sütünün saymakla bitmeyecek faydalarını biliyordum,  o ne kadar emmek isterse ben o kadar emzireceğim diye söz vermiştim kendime. Tıpkı Yamaç'a yaptığım gibi onu da doğumdan itibaren her istediğinde emzirdim. Hiçbir zaman saat sınırı koymadım, bana göre doğru olan buydu... Derin doğumdan itibaren memeye çok düşkün bir bebek değildi, hoş o mama da yemezdi. Tamamen benim sabır ve inadımla 5.5 ay emzirdim. Sütümün oldukça fazla olmasına rağmen emmek istememesi dünyayı başıma yıkmıştı... Taa o zamandan yine kendi kendime dua etmiştim ve söz vermiştim, bir tane daha bebeğim olursa o istediği kadar emzireceğim...

   Yamaç doğdu. Daha doğduğu anda onu kucağıma verdiklerinde göğsümü kapmıştı, o an ki duygular tabii ki tarifsiz... Zaten erkek bebeklerin kızlardan daha çok memeye düşkün olduğu söylenir, bizde de öyle oldu. Ben Derin'de de Yamaç'da da sütümü hiç sağmadım, hatta ihtiyacım olmayacağını düşünerek süt sağma makinesi bile almadım. Mekanik şeyler pek bana göre değil. Tabii ki çalışan anneler için gerçekten çok faydalı ve işe yarar bir yöntem ama ben hep onların yanındaydım ve ben varken sütü başka birşeyle sağıp biberonla vermek bana göre birşey değil. Yamaç'ı da her istediğinde emzirdim. 15 ay boyunca her istediğinde. Yenidoğan bebeklerde bile günde 8 defa diyorlar ya, ben 18 defa emzirdim!

    Buraya kadar herşey güzel. Bilmiyorum, belki doğru olan belli bir aydan sonra saat sınırı koymak ama ben bunu başaramadım. Çünkü tüm gün dip dibe olduğumuz için ister istemez böyle bir sınır koyamıyorsunuz. 3 ay, 5 ay, 10 ay, 1 yaş derken çocuk 15 aylık olmuştu ve gündüzler çok sorun olmasa da gecede 20 defa emmeye başlamıştı... Ben 15 ay boyunca uykusuzluktan ağlayan bir anne oldum. 2 saat kesintisiz uyuduğu gün sayısı 3'ü geçmez. Evde ilgilenmem gereken başka bir çocuğum daha olduğu için sabah Derin'i okula göndermek için kalktığımda bildiğiniz ağlıyordum çünkü gerçekten hiç uyumadan kalkıyordum. Bu 1 sene boyunca böyle devam etti. Hiç uyumadan 15 ay tüm hayatımı aynı düzende devam ettirmeyi başardım. Ama olan beynime oldu. Artık hiçbirşeyi sağlıklı düşünemediğimi açıklıkla söyleyebilirim.

     Yamaç büyümeye başladıkça daha da memeye ďüşkün bir hale gelmişti. Öyle ki hiç yemek yemiyor ve emmek için hiç uyuyamıyordu. Ve en kötüsü de emmeden uyumayı bilmiyordu. İkimiz de uykumuzu alamıyorduk. Ben her gece uyku arası bugün keseceğim artık yeter dayanamıyorum diyordum ama sabah olduğunda yine kıyamıyordum, çok faydalı, biraz daha sabır diyordum ve sanırım bende emzirmeyi çok seviyordum. O bağ tarif edilemez bir duygu değil mi?

     Bu uykusuzluk durumlarımız kışın hadsafhada iken kendi kendime haziranda bu iş bitecek demiştim. Çünkü yazın emzirmek gerçekten çok kolay bir durum değil. Doya doya fazlasıyla anne sütü almıştı, içim rahattı aslında ama haziran ayına girdiğimizde yok ben yapamayacağım, 2 yaşına kadar sabredecegim demiştim yine kendi kendime. Haziran ayının son haftasına geldiğimizde bir gece, o gece evde kıyamet! Günlerdir 1 saat uyku uyumamışım, eşim gece çalışıyor, zaten bizim ev 24 saat yaşayan bir ev, dedim ki bitti, gücüm bitti, yarın memeden kesiyorum. Eşim de uzun zamandır zaten bizim seslerimizden uyuyamıyor, tamam tamam kesersin dedi. Defalarca böyle konuştuğum için inanmadı tabii ki bana ama benim daha önce cesaret edemememin tek sebebi kestiğim halde yine uyumama ihtimaliydi. Ben o zaman ne yaparım, vicdan azabından ölürüm herhalde diyordum. O gecenin sabahı oldu. En önemlisi annenin hazır olması. Kararımı vermiştim. Sabah çok az yaptığı kahvaltının ardından aldım onu kucağıma ve son defa emzirmek istedim. Ağlıyordum. Bu zorunlu bir ayrılık gibiydi. Bir yandan da konuşuyordum. Ahh oğlum, keşke biraz uyusaydın da istediğim kadar emseydin... Emzirme bittiğinde Yamaç'ı aldım kucağima ve konuşmaya başladım. Sen artık ağabey oldun, büyüdün, meme yok artık sen güzel güzel yemekler yiyeceksin. Ben konuşuyorum ama bir yandan da diyorum ki kime konuşuyorsun çocuķ seni anlamıyor, dinlemiyor ki kafasını sallayıp aablablabla yapıyor. Bu dönemde psikolog olan arkadaşım Çağla'da çok destek ve yardım gördüm. O bu konuda deneyimliydi ve aklıma ne gelirse ona sordum. Bir nevi kızın beynini yedim diyebiliriz🙊 İlk günümüz gündüz çok kolay geçti. O gün Yamaç 2-3 defa emmek istedi ve ben istemsiz bir şekilde meme yok öğğk olmuş dedim ve en önemli ayrıntı bence bu dönemde mutlaka önü kapalı tişörtler giydim. Yanıma gelip beni açmaya çalıştığında öğkk öğkkk demesi çok tatlıydı😁 Gecenin çok zor geçeceğini biliyordum ve kendime güvenmediğim için sütü kesmek için kullanılan ilaçlardan almaya karar verdim. (Mutlaka doktorunuza danışın!) İlacın oldukça fazla yan etkisi vardı ve ben ilaç düşmanı bir insandım. Ama biliyordum ki gece o ağlarsa ben asla dayanamam ve emziririm o yüzden bu yola çıktıysam pes etmemem gerekiyordu. İlacı almamdaki tek sebep hormonun süte geçeceğiydi ve o durumda benim o sütü Yamaç'a vermem asla mümkün olmazdı. İlacın ilk dozunu aldım ve gece başladı...

     Eğer dışarıda değilsek Yamaç 21:30 da uyuyan bir bebekti ama emmeden uyuması asla mümkün değildi. Birtek annem ayağında sallarsa uyuyabiliyordu ama benim ayağimda asla durmuyordu. O sebeple kendi bayılana kadar uyutma çabasına girmemeye karar verdim. Gece saat 01.00 gibi yatağa girdik, önü kapalı giyinmemin büyük etkisi var ki hiç bana yanaşmadı. Beni anlamaz dinlemez dediğim çocuk sanki herşeyi anlamıştı ve sütten kesilmeye o da benim kadar hazırdı. O gece biraz kucağıma aldım, biraz sırtını kaşıdım uyutmayı başardım...

     Asıl gece asıl şimdi başlıyordu. O uyuduğunda bende nöbete başladım. Uyandığında kolay uyuması ve ağlamaması için dua ettim. Çok ettim hemde. Yanıma suluk aldım. Biberon olmamasını tercih ettim çünkü biberonla da emdiği için su alışkanlığı kapması kolay olabilirdi. Hatta her uyandığında su vermenin de doğru olmayacağını düşündüm, o yüzden her uyandığında su vermedim. Eşim bana çok kızgındı. Yazık çocuğa daha küçük hastalanacak falan diyordu. Bende artık uykusuzluğa dayanamıyorum, Derin'e bakamıyorum, çok istiýorsan sen emzir dedim😆 Yamaç uyandı. Gerçekten beni anlamıştı. Uyandıği anda göğsüme saldıran çocuk hiç beni ellemiyordu. Ağlıyordu ama öyle çığlık kıyamet meme isteme ağlaması diil, iç çeke çeke, bir garip, korkmuş gibi, sakin, hafif hıçkırıklı. İçim parçalanmıştı. Gerçekten beni anlamıştı ve emmek istemiyordu ama herşeyin farkındaydı ve nasıl uyuyacağını bilmiyordu. Kucağıma ben aldım. Bu süreçte onu asla kimseye vermedim, hep ben sakinleştirdim. Annecim korkma, bak ben hep senin yanındayım dedim, sarıldım öptüm ve bir süre sonra uyudu. O gece birkaç kez öyle tekrarladı ama çok zorlamadı yani meme hiç istemedi. Sabah kalktığımızda dedim ki bitti bu iş. Çok kolaymıs.

     Gündüz 1-2 gün anneme gitmeye karar verdim. Kafası dagılır kalabalıkta daha kolay atlatır diye düşündüm. 2. gecemiz de hemen hemen aynıydı. Ama bu arada ben gögüs ağrısından mahfolmuştum. Sütün fazlasını sagıp döküyordum ve o sütleri dökerken içim acıyordu:( Öyle ki saksıdaki solmuş bir çiçeğe döktüm bir defasında sütümü, çiçek bir süre sonlandı. Dedim ki; Allah'ım, bu nasıl bi mucize?.. Sütün tamamen kesilmesi birkaç günü buluyormuş, 4. Günde fazlaca gitmişti ama tamamen hepsi değil...

     İlk 2 gün çok da zor geçmemesine rağmen 3. gün döndük mü biz geriye! Çocuk kucağımdan inmiyor, sürekli beni açmaya çalışıyor, ağlıyor, huysuzlanıyor. Zaten bir de üstüne benim de ağrılarım var ikimiz için de çok zor bir gün ve geceydi... Bu süreçte hep konuştum onunla. İkimiz de çok zor bir süreçten geçtik, ikimizin de psikolojisi iyi değildi ama atlatacaktık.

     Diğer günler çok zor geçmedi. Gece uyutmalarını çözdük. Uyku müziği açıp yanına giriyorum, oda kapkaranlık olacak ama, yatakta geze geze bir süre sonra uyuyor. Ama malesef henüz gündüz uykusu düzene girmedi. Birkaç gün ya hiç uyumadı, ya da artık dayanamayıp çok geç uyudu, o zaman da gece uykusunun saati şaşmış oldu. Böyle bir düzensiz uyku saati problemimiz var şu ara çünkü gündüz nasıl uyuyacak bilmiyorum. Yamaç şu an bizimle yatıyor çünkü gece 40 defa uyandığı için benim onun yatağına 40 defa gitmem mümkün olmayacaktı, o yüzden hiç yatağında yatırmadım. Ama bu uyku saatleri tamamen düzene girsin yatağına da alıştırma çabasına gireceğim. Meme kesme döneminde kendi yatağına da alıştırma denemesine hiç girmedim çünkü ikisi bir arada çok ağır gelir diye düşündüm. Uyandığında benim onun yanında olduğumu görmesi ona daha iyi gelecekti. Aksi halde uyandığında hem meme yoktu, hemde anne yanında olmayacaktı, bence çok ağır!Gece uyanmaları tamamen kesilmedi henüz tabii ki ama aman maşallah diyin 4 saati gördük böyle bile kalsa ben rağzıyım yani benim Derin doğduğundan beri 3 saat kesintisiz hiç uykum olmadı. O da uykusuz bir bebekti ve büyüyüp uyumaya başladıktan sonra da sürekli uyanmak bende alışlanlık haline geldi. Beyin uyanmasa bile vücut otomatik olarak 2-3 saatte bir kendini uyandırıyor. Ilk uyandığında su içiriyorum. Diğer uyanmalarında da pışpışlıyorum uyuyor ama gün içinde hala memeyi unutmuş diil hala sürekli beni açmaya çalışıyor, ne yalan söyleyeyim bende emzirmek istiyorum ama tabii mümķün diil. Ilk doz ilacı içtikten sonra keşke sütümü sağıp vermeyi sürdürseydim diyerek kendimi yedim bir süre. Emzirme danışmanı arkadaşım Esra Ertuğrul ile iletişime geçtim. İlaç aldığımı ama acaba sağarak devam etsem bir zararı olur mu diye sordum ona. 15 ay gayet başarılı bir süre, ben olsam kesmişsem bırakırdım çünķü sağarak devam etmek de emzirmeden pek farklı değil ve kolay birşey de değil dedi bana. Ben olsam bırakırdım ama sen içinden ne geliyorsa onu yap dedi bana. Sanırım bana cesaret verdi. Buraya kadar geldiysek tamamen bırakmaýı seçtim bende. Simdi ikimiz de henüz pek mutlu olamasak da 1 hafta geçti ve ufak ufak alıştık. Ama şunu net söyleyebilirim ki düşündüğümden çok daha kolay oldu. Daha da iyi olacağız, daha da uzun uykuları olacak biliyorum. Ben 15 ay gece gündüz verdiğim sütlerimi şimdiden helal ediyorum ona ;) sağlık olsun, akıl olsun inşallah... 😘

 Sevgiler Pelin