Mrb öncelikle böyle güzel birşey düşündüğünüz için çok teşekkür ederek başlamak istiyorum. Ben asla sezeryan doğum düşünmedim. Bunu gerektirecek bi sıkıntımda çok şükür olmadı. Ben aslında suni sancıyla doğumu anlatmak istiyorum size. Belki korkusu olanlara yardımcı olurum.
Evet son kontrole gittiğimde suyumun sınırda olduğunu ancak yetebileceğini söylemişti doktorum. Ve bana salı günü suni sancı başlamak için randevu vermişti. Tabiki ben suni sancı istemiyordum o yüzden salı gününü beklemeden başka bi doktora gittim. Aslında amacım çatıma baktırmaktı çünki 40 haftayı doldurmuştum ve hiç bakmamışlardı. Çatı kontrolünün sancıyı tetiklediğini duyduğum için de gittim biraz da. Neyse hastanede çatı kontrolüm yapıldı eve geldim ve biraz kanamam oldu. Ama hiç sancım yoktu eşimin baskısıyla tekrar hastaneye gittik açılmam 2 cm di ve suyumda az olduğu için bana yatış verdiler. Bu arada çatı kontrolünden bahsetmek istiyorum. Evet biraz can yakıcı bişey ama kendinizi kasarsanız çok daha fazla yanıyor canınız ve doktoruda zor durumda bırakıyorsunuz buna çok dikkat etmenizi öneririm. Yatış için suni sancı odasına çıktığımda dehşete düştüm diyebilirim aslında. Bağıranlar ağlayanlar ve doğumhaneden gelen sesler beni biraz ürküttü açıkcası. Ve bundan sanıyorum ki benim açılmam o an durdu ve 36 saat suni sancı aldım. Ertesi günün gecesine kadar çok bişey yoktu. Kalkıp dolaşıyordum gayet iyiydim. Ama o gece saat 00.00 da suyum geldiği an sancılarım o kadar sıklaştı ve arttı ki. Tarifi mümkün değil evet çok zordu evet bende biraz bağırdım. Sabah 7.30 a kadar ne çektiğimi bir ben bilirim. Tabi birde sürekli ebelerin alttan bakması da çok canımı yakıyordu. Son dakikalarımda sanki bişeyin çıkmaya çalıştığını hissettim. Ve ebeyi çağırdım çığlık atarak çünki orda doğurmaktan korkuyordum. Hemen doğumhane götürdüler. Masaya çıktım. Ve ıkın dediler amaa ben yaklaşık 45 saattir hiç bişey yemedim yedirmediler sezeryan ihtimaline karşı su bile içmedim. Dudaklarım ağzım o kadar kurudu ki sadece su diyebildim. Gücüm kalmamıştı artık. Uyku yok yeme içme yok resmen orda ölmekten korktum. Doktorum çok az su içirdi. Ikınmaya başladım ama yapamıyorumm kendimi kasıyorum gücüm zaten yok bi türlü bebek çıkmadı. Doktor karnıma bastırarak destek oldu ve yaklaşık 10 dakika içinde oğlumu gördüm. O an evet bütün sancılar acılar bitiyor o kadar rahat hissettimki. Ebe o arada dikiş atmış onu bile anlamadım yani. Evet kendi sancımla gitsem hiç zor olmayacaktı. Kendi ssancısıyla gelen herkes gülerek gitti doğuma. Size son olarak tavsiyem lütfen benim gibi sabırsızlık yapmayın evet zor ama bi gün için o kadar işkenceyi çektim suni sancıya hiç gerek yoktu bekleseydim oğlum zaten gününde gelecekti. Mecbur kalmadıkça bence suni sancıda almayın. Tekrar teşekkür ederim...
saygılar.
İnstagram @cinarnannesi
Benim hikayemm :)) çok mutlu oldum çok tşk ederimm ;)
YanıtlaSil