30 (lu) Yaş sendromu

 
    Hep çocuklar çeşitli yaş sendromlarına girecek değiller ya, anneler de girmiyor mu demeyeceğim, aslında bu benim kafama göre adlandırdığım (belki tıp dilinde de adı vardır bilemem) 30 (lu) yaş sendromunu yaşamak için anne olması gerekmiyor insanın. Bu sendroma dahil olmak için tek yapmanız gereken şey "30" yaşınızı doldurmak😄
 
    Önce bir korku sarar, eyvah 30 olacağım dersin 20'li yaşlar bitip 30'lular başlayacaktır. Ne kötü, gencecik değilsin, ama yaşlı da değilsin enteresan ki. Öyle bi ortada kalmışlık, öyle bi kendini nereye koyacağını bilememezlik duygusu. Belki hiç aklına gelmediği kadar ölüm korkusu yaşarsın mesela, 20'li yaşların ortalarına kadar eminim sende hiç düşünmedin ölümü sahi ya 30 o hooo bir yaştı değil mi? Ama 30'a geldiğinde aslında sen 20'deki gibi görüyorsundur (sanıyorsundur) kendini de o yaş neden öyle bir anda fazla geliyordur kendine? Gelelim kritik noktaya. Eğer okula giden bir çocuğun varsa sana artık abla değil "teyze" demeye başlamışlardır, biliyorum. İşte tam da orada başlıyor aslında o "kabulleniş" duygusu.
Aynaya baktığında kendini beğenmiyorsun, daha çok kusur görüyorsun, belki de asla yaptırmam dediğin o ufak estetik dokunuşları yaptırmak geçiyor içinden amaan, herkes yaptırıyor ne olacak ki diyorsun. Sonra o eskiden aldığın güzel elbise aynı bedende olsan bile bi emanet duruyor üzerinde, bakıyorsun duruşun bile değişmiş. Belki hayatın yükü, belki omuzunda hiçbir yük olmamasına rağmen o dik, kendine güvenli duruşu göremiyorsun aynada. Sonra duygusal bir çöküşe giriyorsun, ben kabulleniş diyorum, sindirebiliyorum. Evet, her yaşın ayrı bir güzelliği var biliyorum, ve bence her yaşa bi ayak uydurmak diye birşey de var mesela kınıyor muyum, aslaaa. Ama ben bu yaşta tütü etek giymem olmaz yakıştıramam kendime😄 (bu arada yaşım 32) Diğer yandan bir de yaş aldıkça akıllanma duygusu çıkıyor ortaya, yani bilmiyorum herkes öyle söylüyor ben artık çok akıllandım diyorlar. Ben mi? Yok valla ben hala akıllanmadım, 18 yaşında kime nasıl güveniyorsam (bence ben o yaşlarda daha akıllıydım😂) yine aynı şekilde devam ediyorum. Zaten insan 7'sinde neyse 70'inde O'dur demiyorlar mı? Ammaa, şöyle bi fark var ki o yaşlarda güvenip, hayal kırıklığına uğradığında kendine çok kızıyorsun, nasıl böyle aptal olabildim diyorsun. Ama bu yaşa geldiğinde yine güveniyorsun, fakat hayal kırıklığına uğramıyorsun. Belki aslında tamamen dibine kadar güvenmemiş oluyorsun o noktada, işin psikolojik boyutu bilemeyeceğim. Ama beni artık kimse hayal kırıklığına uğratmıyor mesela, herkese çok kolay güveniyorum ama kimse beni hayal kırıklığına uğratmıyor çünkü herkesten herşeyi beklerim😁 Birşeyim değişmediyse o da asla "yalan" kelimesini hala hayatıma sokamamış olmamdır. Yalan söylemediğim için kim ne derse ona inanırım ben, bu huyumdan nefret ederim. Ortaya çıktığında da hep hayatı sorgularim neden diye, insanlar nasıl bu kadar kolay yalan söyleyebiliyorlar hala aklım almıyor😩
    Iyi yönleri yok mu peki bu 30'lu yaşların?Kadınların en güzel yılları diyorlar hep birlikte yaşayıp görecegiz😊😘👋